Forum of Dreams

MacFly · Wysłany: Śro 23:14, 19 Mar 2014 Temat postu: Elegies In Darkness - recenzje

Podczas, gdy zagraniczne (niemieckie) portale rozpisują się, a nawet zachwycają nowym wydawnictwem AR, Polskę jakby zasnuła mgła zapomnienia o takiej kapeli jak DoD. Może dlatego, że także i zespół pomija nas natrasie koncertowej?

Jedyna rezenzja dostępna po polsku pochodzi z portalu:
[link widoczny dla zalogowanych] i jest bardzo lakoniczna.

Czy doczekamy się innych? A może Wy macie już jakieś odczucia?

Zapraszam do dyskusji

Blackforever · Wysłany: Czw 13:01, 20 Mar 2014 Temat postu: Re: Elegies In Darkness - recenzje

Płyta niewątpliwie lepsza od Ego:X, które jak dla mnie było klapą. Od razu polecam do zakupienia wersję limitowaną, gdyż te bonus tracki są ciekawsze od podstawowego materiału zawartego na płycie- mają więcej czadu. Całość jest taneczna, widać, że Adrian inspiruje się Dioramą. Kandydatki na przebój nie zauważyłam. Nie jest to już to samo co Nigredo, Psychoma czy One of 18 Angels, bo kapela chyba wypaliła się, mimo wszystko miłe zaskoczenie

MacFly · Wysłany: Sob 8:21, 22 Mar 2014 Temat postu: Re: Elegies In Darkness - recenzje

Amaroid · Wysłany: Sob 21:49, 22 Mar 2014 Temat postu:

Jeśli chodzi o nową płytę, to jestem bardzo pozytywnie zaskoczona (chociaż po takim wydawnictwie jak Ego:X o to nietrudno

)

Przy pierwszym przesłuchaniu zwróciłam uwagę na "The Luxury of Insanity", oraz na "A Day In December", ale to chyba zasługa teledysku.

adalbert

Dla mnie najlepsza płyta od czasu Nigredo i moim zdaniem - po wielu wielu odsłuchach - nie jest ani trochę gorsza, a może i nawet lepsza. bardzo równy poziom, bez żadnych wypełniaczy - podczas gdy na Nigredo był np. Unmensh.
Co ciekawe, jak Adrian ma pomysł na przebój (Luxury of Insanity, A Dark Embrace, Dogs of War) to nie młóci refrenu w nieskończność, pojawia się on 2-3 razy - inwestując w intro, zwrotki, przejścia, więc wszystko jest głębsze i na dłużej zostaje. Te trzy wymienione kawałki uwielbiam - niesamowity dark wave, Clan of Xymox może Adrianowi budy czyścić

W wyróżniłbym jeszcze Malum (na koncercie jeszcze lepszy), przebojowe The game upiorny walczyk House of Odds, czy niesamowity Dream of a Ghost, gdzie cudnie nawiązuje się do tematu z Bladerunnera kowerowanego na Dream Collector. Balladek mniej - Day in December, Die Gassen der Stadt,... ale za to jakie. Szczególnie to drugie. A Remedy Mine - no trochę powtórka z She and Her Darkness, ale za to z jakim rozmachem (te orkiestracje)

Fajnie też, że w Malum, StummKult, czy Deamon powróciły klimaty Nekrologu 43... ale w sumie raczej wynikło z lekcji odrobionej w COm./kill.

Pokuszę się jeszcze o dość kontrowersyjną tezę, że miejscami (użycie gitar) powracają jeszcze starsze czasy (Psychoma)... Słowem DoD sam siebie doskonale inspiruje i Adrian pokazał, że jeszcze stać go na wiele.